Í mars 2016 fóru Spencer Gray og Eythan Sontag frá Bandaríkjunum nýja leið á suðurhlið Hrútsfjallstinda.
Leiðina klifruðu þeir með áhugaverðum hætti. Félagarnir drógu með sér sleða að suðurhliðinni og gistu þar í tjaldi. Daginn eftir klifruðu þeir þrjár spannir í aðalfossinum í leiðinni sem þeir gráðuðu WI5+, WI5 og WI3. Eftir það bívökuðu þeir félagar áður en þeir kláruðu leiðina næsta dag.
Leiðin er vinstra megin við Scotts leið.
Hér er ferðasaga þeirra frá heimasíðu Ameríska Alpaklúbbsins:
In late March, Eythan Sontag and I (both from the U.S.) climbed a new route on the south face of the east summit of Hrútsfjallstindar (“Ram Mountain,” 1,875m) in Vatnajökull National Park. The Hrútsfjalls peaks are situated on a volcanic crater rim at the edge of one of Europe’s largest glaciers, squeezed between outlet glaciers leading toward the coast.
Aðalfundur Íslenska Alpaklúbbisns verður haldinn í Klifurhúsinu, Ármúla 23, þriðjudaginn 13.september kl. 20:00
Dagskrá fundarins er skv. lögum félagsins:
1. Kosning fundarstjóra sem síðan skipar fundarritara.
2. Skýrsla stjórnar.
3. Ársreikningar lagðir fram til samþykktar, undirritaðir af tveimur skoðunarmönnum.
4. Lagabreytingar.
5. Kjör formanns Ísalp og meðstjórnenda.
6. Kjör uppstillingarnefndar.
7. Kjör tveggja skoðunarmanna ársreikninga.
8. Ákvörðun árgjalds næsta árs.
9. Önnur mál.
Atkvæðisbærir og kjörgengir eru þeir einir sem greitt hafa árgjald síðastliðins árs fyrir upphaf aðalfundar. Framboð skulu hafa borist fyrir 3.september en einnig er heimilt er að bjóða sig fram í lausar stöður ef einhverjar eru á aðalfundi.
Allar tillögur um lagabreytingar skulu hafa borist stjórn (stjorn@isalp.is) fyrir 3.september.
Í liðnum „önnur mál“ munum við afgreiða Brattamálið. Nánari kynning á því mun birtast fljótlega.
Lausar stöður meðstjórnenda eru þrjár talsins auk þess sem kosinn verður staðgengill Katrínar Möller, gjaldkera sem á eftir eitt ár af tveggja ára kjörtímabili sínu.
F.h. stjórnar, Helgi Egilsson, formaður
Góður fundur var haldinn seinasta þriðjudag um framtíð Bratta, fjallaskála ÍSALP í Botnssúlum. Fyrir þá sem ekki þekkja til þá á félagið rétt til að hafa skála í Súlárdal, mitt á milli Syðstusúlu, Miðsúlu og Vestursúlu. Skálasvæðið er í um 750m hæð og býður upp á ótal möguleika fyrir félagsmenn til skíðunnar, klifurs og almennrar fjallamennsku. Skálinn stendur á lóð Þingvallarþjóðgarðs sem er einnig gífurlegt gildi fyrir eignina.
Bratti hefur verið í niðurníðslu árum saman og loks var hann tekinn til Reykjavíkur til lagfæringa árið 2011. Fyrir tveimur árum fékk klúbburinn nýjan og veglegan 60fm skála að gjöf frá bílaframleiðandanum Land Rover og kemur sá skáli til með að leysa Gamla-Bratta af hólmi.
Gamli Bratti, mynd frá Ferðafélagi Árnesinga
Bratta-nefnd var skipuð og hefur hún unnið hörðum höndum að því að koma Nýja-Bratta upp í Botnssúlur. Verkið krefst mikilla fjármuna, enda er dýrt að flytja hús uppá fjall og að auki þarf að innrétta skálann algjörlega frá grunni. Í von um að setja félagið ekki á hausinn þá hafa margar lausnir verið íhugaðar. Lengi vel stóð til að selja eina einungu Nýja-Bratta til að fjármagna flutninginn á restinni. Nýji-Bratti er í 3 einingum, 2 híbýli og 1 forstofa, í heild sirka 60fm. Önnur hugmynd sem naut mikilla vinsælda hjá stjórn og Brattanefnd var að leitast eftir samstarfi við fjársterkan aðila í rekstur og flutningi skálans. Að lokum var leitað til FÍ og tóku þau vel í samstarfið. Til stendur að FÍ sjái um allan flutning skálans upp eftir, innréttingu skálans og viðhaldi en á móti kemur að Bratti verður sameign, FÍ muni eiga rekstur skálans á sumrin og ÍSALP á veturna.
Í ljós hefur komið að félagsmenn vilja kanna betur báða kosti áður en endanleg ákvörðun er tekin, hvernig samningsdrög við Ferðafélag Íslands myndu líta út og hvort möguleiki sé á að bjóða upp á raunhæfan valkost varðandi uppsetningu á 36 fm skála í fullri eigu ÍSALP. Stjórn klúbbsins vill því boða til kosninga um málið á næsta aðalfundi ÍSALP. Aðalfundur ÍSALP er haldinn árlega um miðjan september og verða send út fundarboð fljótlega með dagsetningu.
Á fundinum munu Helgi Egilsson og Gísli Símonarson leggja fram fyrstu drög að sameignarsamningi við FÍ. Sveini Fr. Sveinssyni og Frey Inga Björnssyni hefur verið falið að kanna hvort mögulegt er að setja upp valkost þar sem ÍSALP standi sjálft að standsetningu og flutningi á 36 fm. einingu.
Takið eftir að niðurstaða þessara kosninga verður endanleg niðurstaða málsins og gengið verður strax í aðgerðir. Því er gífurlega mikilvægt að sem flestir mæti á fundinn og kjósi því um er að ræða ákvörðun sem mun hafa varanleg áhrif á framtíð ÍSALP.
Ef einhver vill koma skoðunum sínum á framfæri við stjórn ÍSALP varðandi málið eða ef þið hafið tillögur varðandi lausnirnar sem kosið verður um þá viljum við endilega heyra frá ykkur! Hægt er að birta skoðun sína opinberlega á spjallvef ÍSALP eða senda póst á stjorn@isalp.is, sissi@askur.org (Sveinn Eydal) eða helgidvergur@gmail.com (Helgi Egilsson).
Á þriðjudaginn síðasta var haldinn umræðufundur um Bratta. Formaður hélt kynningu um sögu málsins og kynnti samkomulag milli ÍSALP og FÍ sem lesa má um hér á heimasíðunni. Þá hélt Sissi gott erindi um aðra möguleika í málinu. Að kynningum loknum voru umræður um málið. Í alla staði góður fundur og til þess fallinn að skapa breiða sátt um framtíð Bratta. Við ætlum að halda þessum umræðum áfram og stefnum á að hittast þriðjudaginn í næstu viku, 23.ágúst kl. 20 í Klifurhúsinu.
Það hafa orðið töluverðar umræður um framtíð bratta, sjá hér
Til þess að kynna mögulegan samstarfssamning við FÍ (sjá hér) og ræða málið ákváðum við að boða til fundar. Fundurinn verður haldin í salnum í Klifurhúsinu Ármúla 23 þann 9 ágúst klukkan 20:00.
Félögum í Íslenska Alpaklúbbnum býðst að taka þátt í fjallamennsku-sumarbúðum Íranska Alpaklúbbsins 23.- 31.ágúst næstkomandi.
Hápunktur vikunnar verður klifur á fjallið Sabalan (4.811 m) eftir tæknilegri en öruggri leið.
Dagskráin er eftirfarandi:
23.8: Mæting á hótel í Tehran.
24.8: Seinni partinn verður farið til Ardebil sýslu
25.8: Ekið til þorpsins Shabil og gengið í skála
26.8: Ísklifurnámskeið og hæðaraðlögun
27.8: Ísklifurnámskeið og toppadagur á Sabalan
28.8: Lækkun í átt að Shabil og heimsókn til íranskra hirðingja
29.8: Komið til Shabil. Hverabað.
30.8: Borgarrölt um Ardebil, galakvöldverður og transport til Tehran.
31.8: Skoðunarferð um Tehran og prógrammi lýkur.
Hægt er að lengja dvölina og ganga að prógrammi loknu á fjallið Damavand. Þá lýkur ferðinni 8. september.
Umsækjendur skulu vera á aldrinum 18-32 ára. Umsóknir og óskir um frekari upplýsingar skulu sendar á stjorn (hja) isalp.is. Að búðunum standa „Fjallamennsku- og klifursamtök Íran“ og ungliðahreyfing Alþjóðlegu fjallamennsku- og klifursamtakanna (UIAA). Þáttökugjald er 500 evrur en ÍSALP styrkir hvern þátttakanda um 75.000 kr. Stjórn ÍSALP mun velja úr umsækjendum. Umsóknarfrestur er til 1.ágúst, og skráningu á námskeiðið lýkur 5.ágúst.
ÍSALP og Ferðafélag Íslands (FÍ) hafa komist að samkomulagi um sameiginlegt eignarhald og rekstur á fjallaskálanum Bratta sem til stendur að flytja í Súlnadal í Botnssúlum. Samkomulagið er svohljóðandi:
ÍSALP leggur til skálann í núverandi mynd og mun FÍ ábyrgjast að koma skálanum á sinn stað og bera allan kostnað af uppsetningu hússins, þar með talið flutning, þarfagreiningu, hönnun, vinnu við innréttingu og uppsetningu. Stefnt er að því að skálinn verði kominn upp og tilbúinn til notkunar vorið 2017. Eignarhlutur fjallaskálans mun skiptast jafnt milli félaganna tveggja. Tekjur af gistingu í skálanum skulu renna til viðhalds og uppbyggingar skálans og að öðru leyti til ÍSALP. Formlegur samningur um notkun skálans mun liggja fyrir 15.september 2016.
Nú er komið að kvikmyndarviðburði ársins þegar Íslenski alpaklúbburinn heldur BANFF hátiðina hátíðlega í Háskólabíói, dagana 24. og 26. maí. Að þessu sinni sjá Íslenskir fjallaleiðsögumenn og GG sport um að gera þessa hátíð mögulega fyrir okkur.
Að vanda er af nægu að taka og ættu flestir útivistar og jaðarsports iðkendur og áhugamenn að finna eitthvað við sitt hæfi. Klettaklifurlifur, ísklifur, skíði, parkour, straumkayak, paragliding, alpine-ismi og fleira.
Sýningar verða í háskólabíó klukkan 20:00 þann 24 og 26 maí.
Ekki láta þig vanta á þessa mögnuðu hátíð, sjá nánar á hér
Óskað hefur verið eftir þáttöku félagsmanna Alpaklúbbsins í rannsókn sem er hluti af meistaraverkefni Michaels Bishops. Endilega smellið á hlekkinn hér að neðan og svarið spurningunum.
Hér með er vinsamlegast óskað eftir þátttöku félagsmanna Íslenska Alpaklúbbsins í rannsókn á viðhorfum útivistarfólks til miðhálendis Íslands.
Rannsóknin er hluti af mastersverkefni mínu í landfræði við Savoie Mont-Blanc háskóla í Frakklandi. Í vetur hef ég stundað nám sem skiptinemi við Háskóla Íslands og fékk þá mikinn áhuga á málefnum miðhálendisins. Þar sem megnið af fyrirliggjandi rannsóknum á hálendinu hefur snúið að erlendum ferðamönnum, ákvað ég að beina minni rannsókn að íslensku útivistarfólki.
Markmið rannsóknarinnar er að kanna viðhorf til miðhálendis Íslands á meðal íslensks útivistarfólks sem og viðhorf þess til stofnunar þjóðgarðs á miðhálendinu. Í rannsókninni er sérstaklega horft á eftirtalda þrjá þætti:
– hvernig skynja svarendur miðhálendið og gildi þess?
– hvernig skilgreina þeir mögulegar ógnir gagnvart miðhálendinu?
– hver eru viðhorf þeirra til hugmynda um stofnun þjóðgarðs á miðhálendinu?
Rannsóknin felst í netkönnun með rétt um 25 spurningum. Könnunin er nafnlaus og því verður ekki unnt að rekja svör til einstakra þátttakenda. Æskilegt er að þátttakendur svari öllum liðum könnunarinnar en þeir geta þó sleppt því að svara einstökum spurningum, kjósi þeir þess. Það tekur um það bil 15 mínútur að svara könnuninni.
Til þess að markmið rannsóknarinnar náist er afar mikilvægt að fá svör frá stórum og breiðum hópi íslensks útivistarfólks. Ég bið þig því vinsamlegast að framsenda bréf þetta til félagsmanna í þínum samtökum. Boðsbréf um þátttöku í rannsókninni hefur verið sent til forsvarsmanna tíu íslenskra útivistarsamtaka sem til samans ná yfir helstu hópa útivistarfólks á miðhálendinu. Eins og í öllum rannsóknum sem þessum er góð þátttaka mikilvæg forsenda fyrir áreiðanlegum niðurstöðum og því vonast ég til þess að sem flestir meðlimir í Íslenska Alpaklúbbnum muni taka þátt.
Hægt verður að svara netkönnuninni á tímabilinu 27. apríl til og með 6. maí, það er í tíu daga. Æskilegt er að þátttakendur svari könnuninni sem fyrst, það flýtir fyrir úrvinnslu niðurstaðna. Hér að neðan er hlekkur á könnunina:
Rétt er að vekja athygli á því að þetta er fyrsta rannsókn sinnar tegundar á Íslandi. Með þátttöku í henni gefst svarendum ekki aðeins kostur á að leggja vísindunum lið heldur einnig að koma skoðunum sínum um stöðu og framtíð miðhálendisins á framfæri.
Skýrsla um könnunina og niðurstöður hennar verður send til allra félagasamtaka sem leitað hefur verið til þegar verkinu er lokið og einnig gerð aðgengileg á veraldarvefnum.
Eftir að ég og Katrín vorum búin að klifra leiðina Jóka Póka í Skarðshorni árið 2015 byrjaði Katrín að viðra þá hugmynd við mig að reyna að klifra Heiðarhorn, Skarðshorn og Skessuhorn á einum degi. Þetta hefur tvisvar verið gert áður, fyrst af Palla Sveins og Guðmundi Helga árið 1993 og svo af Robba og Sigga árið 2008. Mér leist strax vel á þetta verkefni enda er klifrið í Skarðsheiði skemmtileg blanda af fjallamennsku, alpaklfri og ísklifri.
Ári seinna ákváðum við að leggja í verkefnið, stefnan var sett á apríl en þar sem Katrín átti að skila meistararitgerðinni sinni í apríl þá gekk okkur illa að finna dagsetningu. Loks gafst tími til þess að fara þann 30 apríl. Veðurspáin var í besta falli ágæt en þar sem við vorum að renna út á tíma ákvaðum við að drífa okkur.
Við lögðum af stað úr bænum klukkan 04:00 og í bílnum á leiðinni virtum við fyrir okkur skýið sem huldi Skarðsheiðina og dalalæðuna sem skreið niður hlíðarnar. Þetta leit ekki alveg nógu vel út, en við vorum spennt fyrir verkefninu og komin á fætur þannig að við urðum allavega að kíkja á þetta. Þegar við vorum búin að keyra upp slóðan ánorðanverðri Skarðsheiðinni og komin að veðurstöðinni á Miðfitjarhól þá var svarta þoka yfir öllum leiðinum. Það var verra því hvorugt okkar hafði klifrað Heiðarhorn áður og það átti að vera fyrsti tindurinn hjá okkur. Við tóku 20 mínútur þar sem við leituðum að myndum af Jónsgili svona til þess að geta ýmindað okkur hvar í fjallinu leiðin væri. Allt í einu opnaðist smá gluggi og við sáum hvar leiðirnar voru og gátum byrjað að labba.
Gangan upp að leiðinni gekk vel og við vorum komin undir leiðinna klukkan 07:00. Klifrið gekk vel en ég stóð í þeirri trú að þetta ætti að væri bara auðvelt snjóklifur með auðveldum íshöftum. Eitthvað var ég að vanmeta þess leið þar sem þriðja spönnin bauð upp á 10 metra snís/ísfrauð haft sem var eflaust mis erfitt, frá WI3 upp í WI4+, en eini tryggjanlega leiðin upp var WI4+ sem var upp við klett sem tók við bergtryggingum. Til þess að gera þetta enn betra þá var ísinn morkinn og laus frá klettinum. Svo tók 4 og síðasta spönnin við sem var 20-30 metra auðklifranlegt snís/ísfrauð með hengju í lokin. Maður gat sett inn skrúfur til þess að róa taugarnar, efa að þær hefðu haldið falli en það var auðvelt að koma fyrir góðum snjóhælum. Hengjan var óklifranleg á löngum kafla en við náðum að rata á einn af þessum fáu stöðum þar sem hægt var að moka sig í gegnum hana.
Við vorum bæði komin upp á topp á Heiðarhorni klukkan 10:40 en þar tók við matarpása þar sem ég fékk mér Búllu borgara. Borgarinn rann ljúflega niður og við fórum að fikra okkur meðfram toppnum í átt að Skarðshorni. Það var blindaþoka þarna uppi og það var ákveðin heppni að ég hefði verið í Skarðshorni um mánuði fyrr því ég gat fundið track í GPS úrinu sem við gátum labbað inn á. Gangan yfir tók okkur lengri tíma en við heldum og þegar viðvorum komin að Skarðshorni byrjaði að snjóa. Niðurgöngugilið austan við Skarðshorn er ein af þessum brekkum sem þú rétt nærð að labba beint niður en þú ert alltaf með lífið í lúkunum því brattinn er þannig að ef þú dettur þá eru litlar líkur á að þú náir að stoppa þig. Það var niðurdrepandi að hugsa til þess á leðinni niður að maður þyrfti síðan að labba aftur niður þessa brekku seinna sama dag.
Við vorum komin fyrir neðan leiðina um 12:00 bæði frekar mikið búin á því. Fyrsta spönn í Dreyra var orðin skuggalega þunn og ákvaðum við því frekar að fara leiðina Sóley sem sameinast að vísu Dreyra. Þar sem við þurftu að gefa í ákvaðum við að ég tæki fyrstu spönn og myndi reyna að ljúka henni á hlaupandi tryggingum, það endaði með því að við tókum örugglega um 20 metra erfitt klifur á hlaupandi tryggingum. Eftir stutta pásu í fyrsta stansi lagið Katrín af stað í aðra spönn en þá gerðist það sem allir ísklifrarar óttast, Katrín datt eftir 4 metra án þess að vera búin að setja inn tryggingu. Fall beint í megintryggingu sem samanstendur af tveimur skrúfum í morkinn ís hljómar einfaldlega bara ekki nógu vel. Stansinn var efst í snjóbrekku beint fyrir neðan nokkuð lóðrétt haft, Katrín lenti því í snjóbrekkunni í svipaðri hæð og akkerið og rann þaðan 4 metra niður fyrir akkerið með hausinn á undan.
Katrín stóð nánast strax upp og sagði að það væri allt í lagi með sig, hún hélt ennþá á báðum öxunum og klifraði upp til mín. Í adrenalínvímunni vildi hún fara strax aftur af stað og leiða spönnina en eftir stutta pásu þegar adrenalínið var aðeins farið að renna af henni kom í ljós að hún hafði meitt sig töluvert í ökklanum. Eftir að hafa tekið smá tíma til þess að jafna okkur og fullvissa okkur um að Katrín væri ekki mjög slösuð tókum við þá ákvörðun um að klára upp leiðina frekar heldur en að síga niður. Ég leiddi því næstu spönn en þegar Katrín kom upp í annan stans heimtaði hún að fá að leiða 3 spönn. Katrín gerði stans upp á Skarðshrygg, undir frauðinu sem yrði venjulega síðast spönn upp á topp. Þegar ég kem upp til hennar þá er verkurinn í ökklanum búin að aukast töluvert og við tókum þá ákvörðun að beila út úr leiðinni og segja þetta gott í dag.
Við tókum okkur matarpásu áður en við gengum niður, búlluborgari nr. 2 var ekki síðri heldur en sá fyrri (ætli þeir séu til í að sponsera mig?). Þegar við vorum búin að borða þá var verkurinn í ökklanum hjá Katrínu búin að aukast enn meir og það orðið nokkuð augljóst að við tókum rétta ákvörðun um að segja þetta gott í dag. Ég þurfti að síga Katrínu niður brattasta hlutan af niðurgöngugilinu og haltrið út í bíl tók 3,5 klst. Ég nýtti tímann til þess að rölta undir leiðina og reyna að finna snjóhæl og ískrúfu sem duttu af beltinu hennar Katrínar við fallið. Snjóhællinn fannst en ekki skrúfan.
Þó að við höfum bara klárað tæplega tvær leiðir af 3 þá er þetta einn erfiðasti klifurdagur sem ég hef upplifað. Engu að síður þá erum við bæði spennt til þess að gera aðra tilraun seinna og klára verkefnið.
Á mánudeginum fór Katrín til læknis og þá kom íljós að hún hafði öklabrotnað. Katrín fær því hörkutólaorðuna fyrir að klára upp leiðina og labba niður í bíl.
FF: Björn Vilhjálmsson, Snævarr Guðmundsson og Árni Tryggvason 1990
Ein af erfiðustu klifurleiðunum í Hvalfirði á sínum tíma. Blandað klifur. 5-6 spannir, tvær í klettum (V+ og V), eru lykilhluti leiðarinnar. Eftir það er rifinu fylgt upp ad nálinni og þaðan hrygg upp á brún fjallsins í 3 löngum spönnum. Laus í neðri hluta, en einhver alfallegasta leiðin í Hvalfirði.
FF: Björn Gíslason, Jón Geirsson og Snævarr Guðmundsson, 16. april 1983.
Augljós leið, klifin í frábærum aðstæðum á sínum tíma, þá III gráða. Veturinn 1987 var hún aftur á móti algerlega lóðrétt og þá ókleif, enda íslaus með öllu, aðeins laus snjór.
