Route number 1b in the photo

WI 3, R

FA: Matteo Meucci & Marco Porta 12. April 2017

Leið númer 19a á mynd

WI3 M4, 300 m. FF: Andri Bjarnason, Freyr Ingi Björnsson, Sveinn Friðrik Eydal Sveinsson, 21. apríl 2017.

Leiðin fylgir áberandi hrygg, sunnan við austurhrygg Skessuhorns. Hryggnum var fylgt að mestu, en leiðin flöktir þó aðeins til að elta góða tryggingarstaði og ís. Undir lokakaflanum, einskonar höfuðvegg, var hliðrað til vinstri (suðurs) í góðan ís sem var klifinn upp á topp.

Mestu erfiðleikar leiðarinnar voru í mixhöftum í fyrstu spönn, þá sérstaklega því fyrsta. Um miðbik leiðar var
falleg spönn með stuttu og bröttu hafti af bláum ís. Talsvert af góðum ís í efri hluta, en óvenju góðar aðstæður voru í Skarðsheiði í frumferðinni.

Klifruð var ein föst spönn í byrjun, þá tvær langar hlaupandi spannir og loks tvær spannir upp lokakaflann, samtals um 300 metrar. Tryggt var með bergtryggingum (hnetur, vinir, fleygar) og skrúfum. Nóg af góðum tryggingum.

Leiðin dregur nafn sitt af atburði sem átti sér stað á þessum slóðum á ofanverðri 19. öld. Bóndi nokkur hafði ráðið kaupamann sem hafði víða verið til vandræða. Leið ekki á löngu þar til kaupamaðurinn gerði sér dælt við eiginkonu bóndans. Bóndinn var alræmdur skapmaður og tók þessu ekki þegjandi, heldur reif fram skotvopn, enska tvíhleypu, og beindi henni að kaupamanninum sem flýði í ofboði út úr bænum, upp í átt að Skessuhorni og bóndinn á eftir. Bóndinn mun fljótlega hafa dregið á kaupamanninn og náði honum loks þar sem nú heitir Kaupamannsgröf. Liggur sá staður ekki fjarri upphafi klifurleiðarinnar.

Fleiri myndir úr ferðinni má sjá hér

Leið númer 19b á mynd

AI2 M4, 350 m. FF: Andri Bjarnason, Sveinn Friðrik Eydal Sveinsson, mars 2016.

Leiðin fylgir A-hrygg Skessuhorns til að byrja með í gegnum ágætis mix-höft. Tekur svo sveig til hægri, framhjá íslausum, bröttum höftum, og þaðan skáhallt upp til vinstri, alveg upp á tind Skessuhorns. Í góðum ísaðstæðum er mögulegt að beinni lína sé möguleg. Mestu erfiðleikar í höftunum í fyrstu spönn.

Klifraðar voru tvær langar spannir en síðan á hlaupandi tryggingum upp á topp. Aðallega var tryggt með bergtryggingum.

Fleiri myndir úr frumferðinni má sjá hér

Staðsetning: Vesturveggur Trönu í Eyjadal, norðan Móskarðahnjúka.

AI2 M4, 300 m. FF: Andri Bjarnason og Sveinn Friðrik Sveinsson, 14. apríl 2017.

Leiðin hefst við lítið sker neðst í hlíðinni. Klifrað upp nokkur höft, um 100 metra, uns dregur úr brattanum næstu 150 metra. Lokakaflinn liggur hægra megin upp greinilegan höfuðvegg efst í fjallinu (lykilkafli). Þar voru tvær hreyfingar af M4, annars léttara klifur.

Fyrstu 150 metrarnir voru einfarnir, næstu 100 m á hlaupandi tryggingum og síðustu 50 m í fastri spönn.

Tryggt var með hnetum, öxum og snjóankeri.

Aðkoma: Ekið inn Svínaskarðsveg og þurfti að fara yfir nokkra skafla sem voru krefjandi fyrir 38″ jeppa. Síðan gengið upp gil innarlega í Svínadal sem liggur milli Móskarðahnjúka og Trönu. Áhugavert væri að skíða norður af Móskarðahnjúkum í leiðina. Þriðji möguleikinn væri að ganga inn Eyjadal.

Leiðin dregur nafn sitt af atburði sem átti sér stað á þessum slóðum þann 18. október, 1942. Þá hafði orrustuflugvél Bandamanna veitt þýskri Junkers 88 herflugvél eftirför og þær skipst á skotum. Jafnvel er talið að þær hafi rekist saman með þeim afleiðingum að stél þeirrar þýsku skemmdist. Eftirförinni lauk með þeim afleiðingum að sú þýska fórst í hlíðinni, skammt ofan við gilið sem við gengum upp úr Svínadal, og létust allir þrír áhafnarmeðlimir. Lík þeirra voru jarðsett í kirkjugarðinum í Brautarholti, en síðar flutt í Fossvogskirkjugarð. Í gilinu má enn finna brak úr vélinni, þó snjórinn hafi hulið það þegar við vorum á ferð.

Heimild: http://www.ferlir.is/?id=6114

Fleiri myndir úr frumferðinni má finna hér

Route number 2 in the photo

WI 3+

FA: 15.04.2017 by Matteo Meucci & Marco Porta

During the second pitch I dropped a screw and on our way back we went looking for that founding it straight in to the snow…a good sign!

Leið númer A9

Rétt vinstra megin við þessa leið kemur leiðin Niflheimar niður (A11). Niflheimar er augljós súla. Rétt hægra megin við rifið er svo leiðin Mávahlátur

Þessi leið var frumfarin sem hluti af Matteo’s 100 challenge og varð þessi leið sú fimmtugasta í röðinni og markaði þar með að klifurhluti verkefnisins væri nú hálfnaður.

FF: Matteo Meucci og Bjartur Týr Ólafsson 23. mars 2017

Aðkoma: Breiðarmerkurjökull, Mávabyggðarrani.
Hæð leiðar: Ca. 60 m.
Klifurtími: Ca. 2-4 tímar frá skarði í suðurhlíð Fingurbjargar.
Gráða: II-IV.
Fyrst farin: Í september-október 1978: Helgi Benediktsson, Arnór Guðbjartsson og Pétur Ásbjörnsson.
Útbúnaður: Hefðbundinn klettaklifurbúnaður og jöklagöngubúnaður.

Bergið er mjög laust og kubbótt. Fyrsta spönn fer upp á syllu sem er á milli hraunlaga. Á syllunni er best að gera einskonar stans og halda upp til vinstri.

Leiðin liggur upp suðaustan til og endar suðvastan í Fingurbjörg og er frekar opni leið. Síðasta spönnin var frekar í léttara lagi og lítið af millitryggingum þar.

Af bröttu smátindunum í Esjufjöllum er Snókur (1304 m) mest áberandi. Nafnið er dregið af efsta hluta stafntrés í báti.

Árið 1980 reyndu nokkrir félagar í Ísalp að klífa Snók að sumarlagi, en urðu frá að hverfa, einkum vegna lélegs bergs. “Eins og myglað brauð”, sögðu þeir.

Á páskum 1982 tóku sex félagar í Ísalp sig til og ákváðu að reyna við Snók. Þeir höfðu bækistöðvar í sálum Jöklarannsóknarfélagsins á Breiðamerkursandi og í Esjufjöllum.

Klifurleiðin lá frá stórum kletti fyrir miðri suðurhlíðinni, á ská (80 m) til vinstri upp að mjóum drang eftir brattri snjóbrekku. Þaðan tryggði hópurinn (í tveimur línugengjum) tvær spannir; þá fyrri aftur á ská upp en nú til hægri (50° ísbrekka), yfir að ísfláa við SA-hrygginn. Seinni spönnin var með lágum íshöftum á sjálfum hryggnum og nægu lofti til beggja handa. Síðasti áfanginn (spönnin) var auðveld ganga upp breikkandi koll Snóks.

Sigið var beint fram af suðurvanga Snóks  og klifið snarbratt áfram að klettinum stóra og eitt snjóakkeri goldið fyrir. Í skálanum biðu páskaegg og koníaksdreitill eftir 7 klukkustunda dagsferð.

Hæð leiðar: 100 m (80 m)
Aðkoma: Um Breiðarmerkurjökul og Vesturdal, alls um 10 klst. á jökli.
Klifurtími: 1,5-2 klst.
Gráða: PD, 2(snjór/ís), 3 spannir
Fyrst farin: Páskar 1982, Anna Guðrún Líndal, Ari Trausti Guðmundsson, Hreinn Magnússon, Höskuldur Gylfason, Magnús Guðmundsson og Óskar Knudsen.

Miðhyrna nefnist hvassbrýnd klettahyrna í Staðarsveit á sunnanverðu Snæfellsnesi. Þetta er fallegt og áberandi fjall sem skagar til suðurs út úr megin fjallgarðinum. Vestan við Miðhyrnu er Ánahyrna (647 m) og því næst er Lýsuhyrna (738 m), beint upp af félagsheimilinu á Lýsuhóli. Austan við og áfast Miðhyrnu er Þorgeirsfellshyrna (628 m), en í báðum þessum hyrnum er gabbró og berg því ákjósanlegt til klifurs. Í suðurhlíð Miðhyrnu er klettaklifurleið.

Fyrst farin af Kristni Rúnarssyni og Snævarri Guðmundssyni, 18 ágúst 1985.

Aðkoman úr bíl tekur um 15-30 min, upp smá skriðu. Byrjunin er létt klifur, en fyrsta spönnin sem frumferðarteymið tryggði var eftir nokkra tugi metra af brölti.

Spönn 1 – Gráða III
Spönn 2 – Gráða III
Spönn 3 – Gráða III
Spönn 4 – Gráða IV+
Spönn 5 – Gráða III
Spönn 6 – Gráða IV+
Spönn 7 – Gráða I/II
Spönn 8 – Gráða IV+

Klifrið er aldrei mjög erfitt en spannirnar eru margar hverjar mjög opnar.

Route number D13.

The first accent was in very thin conditions and it didn’t take a single ice screw. Some trad placements are available but there is a decent section right above the start and to the midpoint that doesn’t have many options for pro. The route is probably WI 4 if it gets fat but it was closer to WI 4+ in the first accent

FA: Matteo Meucci and Jónas G. Sigurðsson, 08.03 2017

25m WI 4/+ R

Route number D11.

Easy gully, probably fills if it snows too much

WI 3

FA: Unknown

Route number 70

Two pitches, the first a steep M 7/8, and the later M 6 to WI 5/6, short mix section over to a long, steep and thin ice. 120 scramble to the top after that.

FA: Matteo Meucci and Þorsteinn Cameron, 06.03 2017

Fyrsta leiðin af vonandi mörgum í Holtsdal. Veggurinn í Holtsdal snýr í norðvestur og fær því nánast enga sól. Þarna er slatti af flæðandi vatni, eitthvað af því gæti verið snjóbráð, en næsti vetur mun leiða það í ljós. Fullt af flottum línum sem gætu dottið í flottar aðstæður. Einnig er bergið furðulega gott á vissum stöðum og möguleiki er á sport eða dótaklifri.

Þessi leið var frumfarin í frekar tæpum aðstæðum. Ísinn var nánast ekkert fastur við bergið og mosinn var ekki frosinn í neðri og brattari hluta leiðarinnar. Eftir brattasta hluta leiðarinnar var mosinn gadd freðinn, sem var mjög kærkomið.

FF: Matteo Meucci, Jónas G. Sigurðsson og Róbert Halldórsson 05.03 2017

Route number 71

FA: Matteo Meucci, William Edwards and  George Fuest. 23.02 2017

Veðrastapi is a prominent rock in the mountains west of Hof in Öræfi. It is in altitude of 806 meters, rising 30-40 meter above its surrounding. It was first climbed in 22nd January 2000, by Helgi Borg Jóhannsson, Jason Paur and Einar R. Sigurðsson. It is unbelievable that no one has climbed it before since it looks quite good from the main road. I know of two previous attempts but at least one of that team turned back because the rock is very rotten and loose. Helgi Borg, who lead the successful climb graded it II, that is fairly easy climbing, but mentally hard because of there are almost no safe handholds.

FF: Helgi Borg, Jason Paur and Einar R. Sigurðsson 22.01 2000

The line the climber is climbing

This is the main waterfall in Bæjargil in Kvísker. We parked the car at Stöðuvatn lake and walked across the ridge between the lake and the gorge Bæjargil, and descended down to the route. After the climb we could walk down a hiking trail down the cliffs east of the gorge.

The first pitch is 20 meter of nice WI 3. Then we had to walk around a corner in the gorge. Careful not to break through and fall into the stream. There was another 15 meter WI 3 wall there, and some easy steps higher up. We walked up from the gorge close to the small dam that collects water for the power station down at lake Stöðuvatn.

FF: Matthildur Unnur Þorsteinsdóttir og Einar Öræfingur

7/2 2009