WI 3+, 35m

Fyrsta leiðin þegar komið er niður í Teitsgilið sjálft. Ekki oft í aðstæðum, en það myndast flottur hellismuni sem gaman er að flækjast yfir.

Dagsetning: 18.03.2010

WI 4, 50m

Hægra megin við Andarspönnina (sem er merkt með punktalínu), þó ekki einangraða kertið. Frekar létt leið en meikar það þó alveg í WI-4

WI 4, 50m

Áberandi lína í Teitsgili.

WI3, 50m.

Leiðin í botni gilsins, Þráin og Granni liggja sitthvoru megin við hana.

WI 4, 70m

Leiðin er beint á móti Þráni.

FF: Þorvaldur V. Þórsson og Jón Haukur Steingrímsson

WI 5+, 80m

FF: Páll Sveinsson, Hallgrímur Magnússon og Þorvaldur V. Þórsson, 01.02.1996

Hörku leið í Háafossgilinu á móti Háafossi.

III, AI2, WI 4+, 800m (650?)

FF: Davy Virdee, Haraldur Guðmundsson og Thorvaldur Grondal, 14.apríl 2006

Haraldur Guðmundsson var á ferðinni í Svarvaðardal tveim árum eftir að Wankers Syndrome var klifruð, páskana 2006. Þessu sinni var stefnan sett á línu sem liggur hægra megin við Rúnkarann og endar svo uppi á blátoppnum. Er leiðin nefnd í höfuðið á Ósk Norfjörð, fyrirsætunni íðilfögru.

III, AI2, WI3, M4, 750 m

FF: Andri Bjarnason, Haraldur Guðmundsson, Stefan Örn Kristjansson, 9.apríl 2004

Leiðin liggur upp miðgilið á fésinu, hægra megin við Ormapartí (sjá mynd). Löng og fjölbreytt leið sem að stærstum hluta er klifur í pökkuðum snjó með íshöftum inn á milli. Klifrað er um 400 m upp gilið að bröttu íshafti, þar sem gilið er hvað þrengst. Þar fyrir ofan liggur leiðin upp snjófláa og klettarana upp til hægri og endar með bröttu ís- og klettahafti. Sú spönn endar uppi á hrygg í um 1000 m hæð þar sem klifrinu lýkur. Hryggurinn liggur svo áfram að toppi fjallsins sem er 1177 m.y.s. Klifur í leiðinni ber að forðast ef minnsta snjóflóða/grjóthrunshætta er fyrir hendi. Niðurleiðin niður vesturhlið fjallsins og út Grýtudal, er brött og varasöm í miklum snjó (30-40° bratti). Gráðurnar endurspegla erfiðustu kafla leiðarinnar en tæknilega er leiðin vel viðráðanleg, aðalerfiðleikarnir felast í lengd hennar. Hægt er að klifra leiðina mestmegnis á hlaupandi tryggingum.

III, WI4+, 400m

FF: Firðjón Þorleifsson og Jökull Bergmann, 01.01.2010

Mynd nr. 3 á mynd.

Smá haft í byrjun, brattur snjór og lítil WI 3 höft á milli, endar uppi á topp. Skemmtileg ævintýraleið og á miðri leið getur að líta drjólann sem prýðir forsíðuna af ársriti ÍSALP 1985. Leiðin fékk uppreisn æru veturinn 2014 og fékk þá þónokkrar heimsóknir.

Gráða: 2/3, 150m.

FF.: Björn Vilhjálmsson og Orthulf Prunner, mars 1980.

Leið merkt inn númer 18 á mynd

Boltuð leið sem byrjar í þakinu hægra megin við Helvítis fokking fokk. Endar í smá ís efst ef hann er til staðar.

Ff: Andra Bjarnasyni, febrúar 2009

Leið merkt inn númer 17 á mynd

Leið hægra megin við Tvíburafossi neðri

Ff: Andri Bjarnason og Sveinn Friðrik Sveinsson, des 2009

Leið merkt inn númer 16 á mynd

Afbrygði af Helvítis fokking fokk

FF: Sveinn Friðrik Sveinsson og Freyr Ingi Björnsson, 2008

Leið merkt inn númer 15 á mynd

Snarpt kerti fyrst, endar svo í slabbi efst.

FF: Jón Geirsson, 1983

Leið merkt inn sem 13 á mynd

Sama byrjun og Ólympíska, en beygir fljótt til hægri upp nefið. Eftir mestu erfiðleikana er lítil sylla sem hallar að klifraranum. Þessi sylla þarf að vera ísuð til þess að gráðan passi almennilega.

FF: Ívar F. Finnbogason, Haukur Elvar, Viðar Helgason og Gummi Spánv, des 2009

Leið merkt inn númer 12 á mynd

Frægasta og mest klifraða leið í Tvíburagili eftir sósíalvetur 2008-2009. Leiðin liggur upp eftir yfirhangandi sprungu og endar í ís þar fyrir ofan. Stutt og snörp leið.

FF.: Andri Bjarnason og Freyr Ingi Björnsson, des. 2008.

Leiðin er merkt númer 11 á mynd

Stíf og tæp leið, vinstra megin við Ólympíska félagið

FF: Róberti Halldórssyni des 2009