Megintryggingar

[2806763069]

Áhugaverð grein um notkunn cordllete í megintryggingar, eitthvað sem við höfum verið að kenna á klifurnámskeiðum síðustu misseri.

http://www.psychovertical.com/?goodbycordlette

kv.
Sófacore

[0311783479]

Þetta var einmitt grein eftir Andy í klifurblaðinu Climb nú fyrr í vetur þar sem hann koveraði megintryggingar nokkuð vel. Ef ég man rétt þá var ein af beiski niðurstöðum hans að hann gamla góða nota línurnar í trygginguna væri enn ein af bestu leiðunum til að setja upp megintryggingu.

Cordlette-an, skv. Andy, ætti betur heima í gæda bransanum (þaðan sem hún kom upphaflega frá).

Hann er þræl skemmtilegur penni og ekki síðri fyrirlesari þar sem hann einbeitir sér að klassískum fíflalátum fremur en að mikla sig af eigin afrekum (sem er alltaf fyrirtaks eiginleiki til brunns að bera).

Góða ferð um páskana!

Halli

ps. Gaman að við flatlendisbræður, ég og ívar, séum aktívir í að stúdera tryggingar ;o)

[Siggi Tommi]

Hmm, ekki var ég að skilja á þessum texta að hinn almenni klifrari ætti að hætta að nota cordalette, eða „þarfaspotta“ eins og margir kjósa að kalla hann og mér þykir gott hugtak.

Það sem ég túlkaði út úr þessu er:
1) notaðu þarfaspotta ef þér líður vel með hann, sérstaklega þægilegt ef menn eru með „block-leading“ í gangi
2) notaðu línuna til að gera akkeri ef þú kannt góða aðferð við það
3) kostir hverrar aðgerðar eru líklega jafn margir og gallar hennar og því er ekki hægt að segja að ein sé annarri fremri. Dómgreind viðkomandi og aðstæður hljóta að ráða úrslitum um hvaða kerfi á að nota.
4) BIBO (bullshit-in-bullshit-out) reglan gildir. Skiptir ekki öllu máli hvaða hnýtingaraðferð er notuð til að binda saman tryggingar, ef þær eru drasl þá verður akkerið drasl en ef þær eru góðar þá dugar þetta allt saman oftast prýðilega.

[2806763069]

Inntakið var kannski fyrst og fremst það að þarfaspottinn er tekinn í notkunn af gædum sem:

a)vilja getað leitt allar spannir án þess að þurfa stöðugt að vera að skipta um enda á línunni við kúnan

b) kunna skil á því að bjarga félaga (kúna) úr vandræðum og geta þar með hagnast á því að geta losað sig fljót og vel úr akkerinu.

Niðurstaðan er þá sú að á byrjandanámskeiðum nægir að kenna megintryggingu þannig að línan sé notuð. Það hefur ýmsa kosti varðandi dreifingu álagsins (þar sem línan er dynamisk) og er einfalt. Ekki að þetta skipti neinu máli, eins og Sigurður bendir réttilega á!

[Höfundur]

Svör